Opstapelen
Het ziet er altijd zo mooi uit, zo’n stapel boomstronken. En voor het innerlijk kind in mij is het ook erg uitnodigend om erop te klimmen. Het mag niet omdat het gevaarlijk is… het is er niet voor gestapeld…
Ik zie er ook wat anders in. Als je al je gedoe steeds opstapelt of wegduwt, kan het heel lang voelen alsof er niks aan de hand is. Als we er één boomstam tussenuit halen is er ook nog niks aan de hand, maar stabiel is het niet. Een soort Jenga met boomstronken. 🌳
Maar als je de nodige “gedoetjes” steeds maar opstapelt en oude dingen (stammen) er tussenuit verdwijnen dan wordt de stapel onstabiel. ⚖️
Zakdoekjes
Niets menselijks is mij vreemd, dit overkwam mij ook wel eens. Een collega die net op het “verkeerde” moment vroeg hoe het met me ging en daar vloeiden de tranen. Mijn zogenaamde stapel met boomstronken wiebelde of viel uiteen. Ik praatte erover en bovenal liet ik mijn emoties en gevoelens er echt even zijn. Ik maakte als het ware een mooi kampvuur van de rollende stammen. 🔥
Wat een opluchting. En een beetje schaamte, want het gebeurde meer dan eens bij dezelfde collega. Bij mijn afscheid gaf ik deze collega een pakje zakdoekjes 😉
Ben jij een stapelaar? Ben jij ook maar gewoon mens?
Kun jij wel een zakdoekje, luisterend oor of een helpende hand gebruiken?
Neem contact met me op om te kijken of ik de juiste persoon (met zakdoekjes) ben.