Zwaar, zwaarder, zwaarst
Lieve docent, deze is voor jou
Ik snap het wel… waarom er zoveel mensen op omvallen staan. Het is in onderwijsland volgens mij bijna standaard dat er in de periode rond de herfstvakantie én rond de kerstvakantie mensen in de ziektewet raken. De druk wordt verhoogd; nog éven snel dit doen voor de vakantie. Oh, die ene collega heeft griep, dan kijk ik die toets wel even na. Die ene leerling is net wat drukker dan normaal. Die andere leerling heeft behoefte aan wat extra gesprekken of ondersteuning. Ai, die collega heeft niet begrepen of meegekregen wat we moesten doen, ik doe het (zelf) wel. Ik leg het wel even uit. Ik help wel even. Even dit, even dat… en juist die kleine dingen kunnen de druppels zijn die je emmer doen overlopen.
Ik snap het niet…
Laat ik voorop stellen dat ik echt niet alle wijsheid in pacht heb of dat ik het allemaal wel weet of snap. Want eigenlijk snap ik er niks van…
De verschijnselen die ik hier omschrijf zijn slechts voorbeelden uit een vat vol met voorbeelden die ervoor zorgen dat bepaalde mensen uitvallen of afknappen op het onderwijs. Juist dat stukje gaat mij aan het hart. Het raakt mij diep in mijn onderwijshart dat mensen die met ziel en zaligheid voor de klas staan en altijd een handje willen helpen juist degenen zijn die het op een gegeven ogenblik niet meer kunnen bolwerken. Er zijn altijd meerdere factoren die meespelen bij dit soort uitval, maar wat ik niet snap is dat er niet wat veranderd.
Zwak of sterk?
Het is op veel werkvloeren niet gebruikelijk om je ‘zwakheden’ te tonen. Om aan te geven dat het ‘even’ niet gaat, dat je overloopt omdat je thuis twee kleine kinderen moet opvoeden, een ouder hebt voor wie je moet zorgen of gewoon jezelf even kwijt bent. Weet je wat veel mensen dan doen? Dan ga je door. Nog even je schouders eronder zetten, want het is bijna herfstvakantie, of kerstvakantie. Tot je te ver gaat, te lang doorzet. Dan kan je zomaar in een energieloze put belanden met de deksel erop. Dan lijkt het alsof er geen licht is aan het eind van de tunnel en dat voelt donker en zwaar.
De situatie die ik hier omschrijf geeft aan waar er winst te behalen valt voor jouw gezondheid of die van je werknemers. Het delen van je kwetsbare persoonlijke zaken, het vragen én aanbieden van hulp, júíst voordat het te laat is kan zo onwijs helpend zijn. Een uurtje tijd vrijmaken om echt te luisteren en de ander de ruimte te geven om volledig zichzelf te zijn, zonder zich groot te hoeven houden en waarin je mag zeggen dat het nu zwaar voelt. Waar iemand gewoon mag huilen, omdat dat verlicht. Waar iemand gewoon zijn/haar boosheid mag uiten, omdat dat verlicht. Waar iemand ondersteuning krijgt, omdat dat verlicht. Waar iemand hulp kan vragen, of krijgt aangeboden, omdat dat verlicht.
Natuurfoto’s door Matt (bladeren bovenaan) en Chris Liu-Beers (foto van meertje) op Unsplash
En dan… hoef ik het even niet te snappen en jij ook niet. Dan is snappen helemaal niet belangrijk. Dan is er ruimte voor vertrouwen, inleven, begrip, openheid, transparantie, warmte en zoveel meer. Dan wordt zwaar misschien wel wat minder zwaar en in ieder geval minder alleen. Dan zie je misschien het licht weer in die donkere tunnel.
Wil jij een burn-out, overspannenheid voor zijn? Of misschien wil je gewoon even lekker spuien? Of gewoon ‘even’ met me kennismaken? Dat kan allemaal. Vul het contactformulier in om vrijblijvend kennis te maken.